چشم پزشکی

تاریخ چشم پزشکی ایران شاید به حدود 6000 سال پیش بازگردد، اما متاسفانه از آن دوران هیچ مدرک یا سنگ نوشته ای برجای نمانده است. قدیمی ترین نوشته موجود در ارتباط با چشم پزشکی مربوط به بخش هایی از کتاب اوستا می باشد. تاسیس دانشگاه جندی شاپور نزدیک به 1600 سال پیش تحولی عظیم در تمام علوم از جمله چشم پزشکی ایجاد کرد.

محمدبن زکریای رازی (251-313 ه.ق) از بزرگترین دانشمندان پارسی، بخش دوم کتاب الحاوی را به بیماریهای چشم اختصاص داد که این کتاب به لاتین ترجمه و در دانشگاه های معتبر جهان تدریس شد. رازی نخستین پزشکی است که بازتاب نوری مردمک را مطرح نمود. او همچنین برای نخستین بار به پانوس قرنیه در بیماری تراخم توجه نمود.

علی بن عباس مجوسی اهوازی ارجانی (384-318 ه.ق) از جمله پزشکان و چشم پزشکان مطرح زمان خود بود که کتاب طب الملکی وی تا قرن 18 میلادی در دانشگاههای غرب تدریس می شد.

شیخ الرییس ابوعلی سینا طبیب نامدار ایرانی در کتاب قانون چهار گفتار را به چشم و بیماریهای آن اختصاص داده است. ابوعلی سینا جهت درمان اب مروارید برحسب تراکم و رنگ آن، درمان های متفاوتی را ارایه می نمود.

ایران یکی از پیشرفته ترین کشورها در زمینه صنعت چشم پزشکی است که از نظر پیشرفت های علمی و فناوری در این تخصص پزشکی در بین 15 کشور برتر دنیا قرار گرفته است. بیمارانی که به دنبال معالجه چشمی هستند به طور فزاینده ای از سراسر جهان به ویژه کشورهای خاورمیانه به ایران سفر می کنند تا بیماری های چشمی خود را معالجه کنند. آنها ایران را به چند دلیل انتخاب می کنند، پزشکان حرفه ای، بیمارستان و کلینک های تخصصی و مجهز، هزینه های درمانی بسیار پایین و مهم ترین عامل انتخاب مهمان نوازی ایرانی های می باشد.