فیبروم یا فیبرویید رحم

فیبروم یا فیبرویید رحم از شایع‌ترین تومورهای دستگاه تولید مثل در خانم‌ها است. میوم یا فیبروم تومور سخت و فشرده‌ای از سلول‌های ماهیچه صاف و بافت همبندی است که در اثر رشد بیش از اندازه بافت رحمی در دیواره رحم یا پیرامون آن تشکیل می‌گردد. تخمین زده می‌شود که در حدود 20 تا 50 درصد خانم‌ها در سنین باروری میوم دارند، اگرچه همه‌ی آنها شناسایی و تشخیص داده نمی‌شود

نشانه‌های فیبروم رحمی:

شایع‌ترین نشانه‌های آن در برخی موارد عبارت است از:

  • قاعدگی‌های سنگین و دردناک یا خونریزی بین دوره‌های ماهانه
  • احساس پری در پایین شکم
  • تکرر ادرار
  • درد به هنگام نزدیکی جنسی
  • درد در پایین کمر
  • عوارض کم‌‌خونی ناشی از خونریزی شدید

انواع فیبروئید رحم و تاثیر بر بارداری:

وجود فیبروئیدهای زیر مخاطی سبب کاهش میزان باروری و خارج کردن آن ها سبب افزایش میزان باروری می شود. فیبروئیدهای زیرسروزی تاثیری بر میزان باروری ندارند، اما خارج کردن آن ها میزان باروری را افزایش می دهد. فیبروئیدهای داخل جداری ممکن است باروری را اندکی کاهش بدهند، اما خارج کردن آن ها سبب افزایش باروری و حاملگی نمی شود.

درمان فیبروم رحمی:

از آنجایی که رشد فیبروم با نزدیک شدن به سنین یائسگی متوقف می‌شود، معمولا و به ویژه در زنانی که علائمی نشان نمی‌دهند، نیازی به درمان وجود ندارد و تنها کنترل دوره‌ای توصیه می‌شود. برای زنانی که از درد یا خونریزی شدید و یا دیگر عوارض فیبروم رنج می‌برند، ممکن است روش‌های درمانی دارویی یا جراحی به کار گرفته شود:

درمان دارویی فیبروم رحمی:

داروهای هورمونی که از طریق پایین آوردن میزان استروژن خون باعث فروکش کردن نشانه‌های فیبروم رحمی شده و از رشد آن جلوگیری کرده و یا آن را کند می‌سازند، هرچند با کنار گذاشتن دارو ممکن است بافت فیبری بار دیگر رشد کند.
داروهای مسکن مانند مفنامیک اسید که برای تسکین درد و کاهش میزان خونریزی سودمند است.

درمان جراحی فیبروم رحمی:

برای درمان فیبروم رحمی چندین روش جراحی وجود دارد که عبارتند از:

میومکتومی یا برداشتن بافت فیبری و باقی گذاشتن آن بخش از رحم که سالم مانده است،
آمبولیزاسیون شریان رحمی یا بلوک کردن و قطع جریان خون در رگ‌های خون‌رسان به بافت فیبری که منجر به کندی یا توقف رشد می‌شود.
هیستِرکتومی یا برداشت کامل رحم که تنها راه اطمینان‌بخش برای درمان دائمی بافت فیبرویید رحمی است.

فیبروم ها چگونه باعث ناباروری می شوند؟

فیبروم های رحمی در بعضی از خانم ها ممکن است باعث ایجاد اختلال در توانایی بارداری و یا حفظ بارداری گردند که البته مورد نادری است.
فیبروم ها در روند تخمک گذاری اختلال ایجاد نمی کنند، اما می توانند مانع از لقاح و لانه گزینی جنین شوند.
فیبروم های رحمی به طرق مختلفی ممکن است بر ناباروری تأثیر بگذارند، به طور مثال:

  • با تغییر در شکل دهانه رحم ممکن است بر تعداد اسپرم هایی که می توانند وارد رحم شوند تأثیر بگذارد؛
  • تغییر شکل رحم همجنین می تواند در حرکت اسپرم یا انتقال جنین اختلال ایجاد کند؛
  • لوله های رحمی توسط فیبروم ها می توانند مسدود شوند؛
  • فیبروم ها همچنین می توانند بر ضخامت لایه داخلی حفره رحم تأثیر بگذارند؛
  • و جریان خون به حفره رحم نیز می تواند تحت تأثیر قرار گیرد.
  • این تغییرات ممکن است بر توانایی جنین در لانه گزینی تأثیر گذاشته، باعث کاهش رشد جنین و یا سقط جنین گردند.

چه عواملی باعث ایجاد فیبروم رحمی می شود؟

اولين عامل زمينه ژنتيكي است. ممكن است مادر فيبروم داشته باشد، احتمال دارد اين مسئله در دختر خانواده نيز مشاهده شود. عامل ديگر ایجاد فیبروم رحمی ،چاقي افراد است كه فيبروم در آنها بيش از افراد لاغر ديده مي‌شود اما لاغر‌ها هم از اين امر مستثنا نيستند. عامل سوم، به وجود آمدن تغييراتي در هورمون‌هاي پروژسترون و استروژن و به‌خصوص استروژن است كه ممكن است با هر سيكل ماهانه‌اي كه فرد تجربه مي‌كند ترشح شده و به تدريج باعث بزرگ شدن اندازه فيبروم‌‌ها شود، چون وابسته به هورمون استروژن است. بزرگ شدن فيبروم‌‌ها به‌خصوص در زمان بارداری بيشتر رخ مي‌دهد چون ميزان هورمون در سطح بالايي قرار دارد.

دیدگاهتان را بنویسید

توجه: نظرات در وب سایت منعکس کننده دیدگاه نویسندگان آنها است، و نه لزوما دیدگاه های پورتال وب سایت کتابفروشی. درخواست شده است که از توهین ها، سوگند و بیان عرفانی خودداری شود. ما حق حذف هر گونه نظر بدون توضیحات اطلاع رسانی.

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی علامتگذاری شده اند با *