اصفهان شهری در مرکز ایران است و در 406 کیلومتری  جنوب تهران واقع شده و مرکز استان اصفهان است. ایرانیان آن را “نصف جهان”  می نامند. این شهر به دلیل کاشی کاری زیبا و با شکوه بودن میدان عمومی ، یکی از زیباترین شهرهای جهان به حساب می آید. این شهر از سال 1598 تا 1722 یک شهر باستانی و پایتخت پارس بوده و مدتهاست که به خاطر فرشهای خوب و الیاف نقره ای مورد توجه بوده است. امروزه کارخانه های نساجی و فولاد جای آنها را گرفته اند. معماری ، بلوارهای پر درخت و سرعت آرام آن را به یکی از نقاط برجسته ایران تبدیل کرده است.
اصفهان تقریباً 2.0 میلیون نفر جمعیت دارد و این سومین شهر بزرگ ایران پس از تهران و مشهد است ، اما زمانی یکی از بزرگترین شهرهای جهان بوده است.
اصفهان یک شهر مهم است زیرا در تقاطع دو مسیر اصلی شمال-جنوب و شرق-غرب واقع شده است که از ایران عبور می کنند. اصفهان از سال 1050 تا 1722 رونق گرفت ، به ویژه در قرون 16 و 17 تحت سلطنت صفوی که برای دومین بار در تاریخ خود در زمان شاه عباس بزرگ پایتخت ایران شد. حتی امروز این شهر شکوه گذشته خود را حفظ کرده است.
این شهر به خاطر معماری Perso-Islam ، بلوارهای بزرگ ، پل های سرپوشیده ، کاخ ها ، مساجد کاشی کاری شده و مناره ها مشهور است. اصفهان همچنین دارای بناهای تاریخی ، بناهای تاریخی ، نقاشی ها و مصنوعات بسیاری است. شهرت اصفهان منجر به جناس و ضرب المثل فارسی “Esfahān nesf-jahān ast” شد: اصفهان نیمی از جهان است.
میدان نقش جهان در اصفهان یکی از بزرگترین میادین شهرهای جهان است. یونسکو آن را به عنوان میراث جهانی تعیین کرده است.