میکرواینجکشن ICSI

میکرواینجکشن ICSI

تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم میکرو اینجکشن

میکرواینجکشن ICSI مخفف کلمه Intra Cytoplasmic Sperm Injection است که ترجمه فارسی آن تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم می‌شود. ICSI مانند IUI و IVF از روش‌های کمک باروری (ART) هستند. ولی برخلاف آی یو آی (IUI) که در آن اسپرم‌های مرد توسط لوله‌ای وارد رحم خانم می‌شوند، در IVF و ICSI تخمک خانم با اسپرم مرد در خارج از بدن و در محیط آزمایشگاه با هم ترکیب شده و پس از لقاح، جنین حاصله در داخل رحم خانم گذاشته می‌شود.

تفاوت روش های درمانی ناباروری IUI, IVF و میکرواینجکشن

تفاوت IVF و میکرواینجکشن ICSI در نحوه لقاح یافتن تخمک است. در IVF اسپرم در معرض تخمک قرار داده می‌شود تا خودش وارد تخمک شود درحالی‌ که در ICSI اسپرم با سوزن مخصوص به داخل تخمک وارد می‌شود.

ميکرواينجکشن ICSI مانند IVF و IUI يکی از روش‌های کمک باروری (ART) است. برخلاف آی يو آی (IUI) که در آن اسپرم‌های مرد توسط لوله‌ای وارد رحم خانم می‌شوند، در IVF و ICSI، تخمک خانم با اسپرم مرد در خارج از بدن، در محيط آزمايشگاه باهم ترکيب می‌شوند و پس از لقاح، جنين حاصله در داخل رحم خانم گذاشته می‌شود. تفاوت IVF و ICSI در نحوه لقاح يافتن تخمک است.

در IVF اسپرم در معرض تخمک قرار داده می‌شود تا خودش وارد تخمک شود درحالی‌که در میکرواینجکشن ICSI اسپرم با سوزن مخصوص به داخل تخمک وارد می‌شود. ICSI مخفف کلمه Intra Cytoplasmic Sperm Injection است که ترجمه فارسی آن تزريق درون سيتوپلاسمی اسپرم می‌شود.

اغلب چه زمانی انجام میکرواینجکشن ICSI توصیه می شود؟

مواردی که امکان انجام تلقيح اسپرم به داخل رحم (IUI) و لقاح خارج رحمی (IVF) وجود نداشته و يا نتايج لقاح در سيکل‌های IVF قبلی منفی بوده باشد؛ استفاده از اين روش می‌تواند اميدهای تازه‌ای در زوجين برای موفقيت ايجاد نمايد. معمولاً اين روش در بيمارانی که اسپرم آن‌ها از نظر تعداد و شکل دارای کيفيت پايينی است، مورد استفاده قرار می‌گيرد.

به طور کلی می‌توان مراحل انجام عمل میکرواینجکشن ICSI را به پنج مرحله تقسیم کرد:

  • مرحله اول: تحریک تخمک‌گذاری
  • مرحله دوم: جمع‌آوری تخمک‌ها
  • مرحله سوم: تهیه و آماده سازی اسپرم
  • مرحله چهارم: لقاح و رشد جنین در محیط آزمایشگاه
  • مرحله پنجم: انتقال جنین به داخل رحم.
  • مرحله ششم: تست بارداری.

تحریک تخمک‌گذاری:

با تجویز داروهای محرک تخمک‌گذاری در تخمدان‌های بیمار، تعداد زیادی فولیکول حاوی تخمک رشد می‌کنند. ولی با تجویز داروهای باروری تعداد بیشتری از فولیکول‌های تخمدان رشد یافته و به بلوغ نهایی می‌رسند و زمینه برای جمع‌آوری تعداد تخمک بیشتر فراهم می‌آید. با افزایش تعداد تخمک‌های جمع‌آوری شده تعداد جنین‌های حاصل افزایش‌یافته و در نهایت شانس باروری افزایش می‌یابد. داروهای تحریک تخمک‌گذاری در پروتکل‌های مختلفی به بیماران داده می‌شود که این پروتکل‌ها بر اساس سن و وضعیت بیمار متفاوت است،

این داروها ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با هم استفاده گردند. در اغلب اوقات داروهای تحریک تخمک‌گذاری طی یک دوره ۱۰ تا ۱۴ روزه داده می‌شود. داروهای تحریک تخمک‌گذاری معمولاً از روز اول تا سوم سیکل قاعدگی بر اساس برنامه درمانی شروع می‌شود و از روز ششم با استفاده از سونوگرافی سریال و آزمایش خون روزانه، فولیکول‌های بالغ شناسایی می‌شوند.
در نهایت برای رسیدگی کامل تخمک و آزاد شدن آن‌ها، هورمون HCG تزریق می‌شود. حدود ۳۶-۳۸ ساعت بعد از تزریق HCG، تخمک‌گذاری رخ خواهد داد. این امر به تیم تخصصی IVF اجازه می‌دهد که زمان مناسب عمل تخمک کشی (عمل پانکچر) را تعیین کنند.

جمع‌آوری تخمک‌ها (عمل پانکچر) :

مرحله بعدی پس از مصرف داروهای تحریک تخمک‌گذاری، گرفتن تخمک و یا (عمل پانکچر) است. تخمک کشی از مسیر واژینال با سوراخ کردن فولیکول‌ها، محتوای آن‌ها که تخمک و مایع فولیکولی است به کمک یک سوزن بلند از طریق واژن وارد تخمدان نموده و تخمک‌های بالغ را به‌وسیله پمپ مکش جمع‌آوری می‌نماید.
در بعضی موارد استخراج تخمک از طریق جراحی لاپاراسکوپی انجام می‌گیرد. لاپاراسکوپی یک روش جراحی است که معمولاً نیاز به بیهوشی عمومی دارد. در این روش پزشک با استفاده از دستگاه لاپاراسکوپ قادر به مشاهده تخمدان‌ها و لوله‌های رحمی می‌شود و مستقیماً از تخمدان، با استفاده از دستگاه مکنده، فولیکول‌ها را تخلیه می‌نماید.

تهیه و آماده‌سازی اسپرم :

صبح روز جمع‌آوری تخمک‌ها ، مایع منی از همسر بیمار تهیه و پس از شستشو و آماده‌سازی، اسپرم‌های سالم و بسیار فعال جدا می‌شوند.

لقاح و رشد جنین در محیط آزمایشگاه :

در روش میکرواینجکشن ICSI ابتدا سلول‌های دور تخمک به کمک آنزیم جدا می‌شود، سپس اسپرم با سوزن مخصوص با کمک میکروسکوپ‌های بسیار پیشرفته به داخل تخمک تزریق می‌شود.
به تخمک لقاح یافته، جنین گفته می‌شود. جنین تک‌سلولی شروع به تقسیم می‌کند و یک جنین چند سلولی ایجاد می‌شود. در صورت لقاح، جنین ها برای مدت ۲۴ ساعت دیگر داخل انکوباتور قرار می‌گیرند تا به مرحله چهار تا هشت سلولی برسند و آماده انتقال به رحم مادر گردند. تشکیل شدن جنین و تعداد و کیفیت آن‌ها بستگی به تعداد و کیفیت تخمک و اسپرم دارد.

انتقال جنین به داخل رحم :

انتقال جنین بدون بیهوشی هم انجام می‌شود. در این مرحله جنین‌ها در یک وسیله لوله‌ای شکل نازک به نام کاتتر قرار می‌گیرند و از مسیر واژینال به رحم منتقل می‌شوند. معمولاً فرد دو ساعت بعد از انتقال جنین از مراکز درمانی مرخص می‌شود.
در موارد خاصی که انتقال جنین از راه واژینال مقدور نیست یا به صلاحدید پزشک، انتقال جنین ممکن است با کمک لاپاراسکوپی انجام یابد که به این روش ZIFT گفته می‌شود.
جهت افزایش شانس بارداری، بیش از یک جنین درون رحم قرار داده می‌شود که ممکن است منجر به چندقلوزایی می‌گردد. در زنان جوان‌تر احتمال چندقلوزایی بیشتر است. در یک خانم ۲۰ تا ۲۹ ساله، با سه جنین انتقال‌یافته، احتمال چندقلوزایی ۴۶ درصد است.

تست بارداری:

پس از گذشت 14 تا 17 روز از انتقال جنین، مقدار هورمون HCG موجود در خون بیمار اندازه‌گیری می‌شود، افزایش این هورمون اولین نشانه‌ی بارداری است.

میزان موفقیت میکرواینجکشن ICSI در باروری

همه‌ مراکز درمان ناباروری و نازایی امیدوارند که همه‌ زوج‌هایی که لقاح خارج رحمی و میکرواینجکشن ICSI انجام می‌دهند، با موفقیت و سلامتی بچه‌دار شوند. بااین‌وجود، میزان موفقیت این روش در پیشرفته‌ترین مراکز جهان نیز کمتر از 40 درصد است. میزان موفقیت در ایالات‌متحده‌ آمریکا در هر بار لقاح خارج رحمی، به شرح زیر است:

  • ۳۰ تا ۳۵ درصد برای زنان زیر ۳۵ سال
  • ۲۵ درصد برای زنان ۳۵ تا ۳۷ سال
  • ۱۵ تا ۲۰ درصد برای زنان ۳۸ تا ۴۰ سال
  • ۶ تا ۱۰ درصد برای زنان بالای از ۴۰ سال

دیدگاهتان را بنویسید

توجه: نظرات در وب سایت منعکس کننده دیدگاه نویسندگان آنها است، و نه لزوما دیدگاه های پورتال وب سایت کتابفروشی. درخواست شده است که از توهین ها، سوگند و بیان عرفانی خودداری شود. ما حق حذف هر گونه نظر بدون توضیحات اطلاع رسانی.

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی علامتگذاری شده اند با *