تلقیح داخل رحمی اسپرم IUI

تلقیح داخل رحمی اسپرم IUI

تلقیح داخل رحمی اسپرم (IUI) چیست ؟

آی یو آی (IUI ) و یا تلقیح داخل رحمی اسپرم به معنی تزریق اسپرم شسته شده به درون حفره‌ی رحم بوده و یکی از روش‌های کمک باروری می‌باشد. این فرآیند موجب افزایش احتمال تماس تخمک با اسپرم در محیط رحم شده و شانس وقوع بارداری را افزایش می‌دهد. IUI روش بسیار ساده‌ایست که کاربرد بسیار گسترده‌ای در درمان ناباروری یافته است.

انجام عمل IUI و یا تلقیح داخل رحمی اسپرم در چه مواردی به بیمار پیشنهاد می‌گردد؟

این روش اولین خط درمان ناباروری پیش از انجام IVF می‌باشد که در موارد ذیل ممکن است به زوجین نابارور پیشنهاد گردد:

  • زیاد بودن تعداد اسپرم‌های غیر طبیعی.
  • کم بودن تعداد اسپرم و یا کم تحرکی اسپرم‌ها.
  • وجود آنتی اسپرم آنتی بادی (Anti sperm Antibodies) در مایع منی.
  • کم بودن حجم مایع منی.
  • وجود ترشحات کشنده اسپرم در دهانه رحم
  • کم بودن مخاط دهانه رحم
  • اندومتریوز خفیف یا متوسط
  • عدم امکان انزال درون واژن توسط مرد در اثر ناتوانی جنسی در مردان
  • مشکلات تخمک‌گذاری در زنان
  • ناباروری با علل ناشناخته

نحوه‌ی انجام عمل IUI چگونه است؟

تلقیح داخل رحمی اسپرم (آی یو آی) روش نسبتا ساده و بدون درد است و تحت نظر پزشک، بدون بیهوشی انجام می‌شود. در این روش معمولا مایع منی به روش خاصی شسته شده و سپس اسپرم‌های شسته شده از طریق واژن با استفاده از یک لوله باریک (catheter) به داخل رحم زن ریخته می‌شود.

در این روش با هدفِ افزایش شانس بارداری، با مصرف داروهای تحریک‌کننده‌ی تخمدان، تعداد تخمک‌های آزاد شده در سیکل مربوطه را به دو یا چهار تخمک افزایش می‌دهند. به این منظور با دستور پزشک معالج داروهای محرک تخمدان باید دقیقا با دوز مناسب و در زمان مشخص مصرف گردد. پس از بررسی وضعیت تخمدان‌ها به کمک سونوگرافی و مشاهده فولیکول و اطمینان از طبیعی بودن وضعیت، تزریق داروی کمک باروری (HCG) به منظور تحریک تخمک‌گذاری انجام می‌شود.

معمولا IUI حدود ۳۶ تا ۴۸ ساعت بعد از تزریق HCG انجام می‌شود. اما گاهی اوقات بنابر نظر پزشک و شرایط موجود برای افزایش میزان موفقیت، دوبار عمل IUI و با فاصله یک روز انجام می‌گیرد.
با تعیین زمان دقیق انجام عمل IUI و اعلام آن به زوجین، مرد باید پس از ۵-۲ روز پرهیز از انجام مقاربت و خروج منی، صبح روز تعیین شده برای انجام عمل، نمونه‌ی اسپرم خود را به آزمایشگاه تحویل دهد. نمونه‌ی اسپرم باید به روش خودارضایی (استمناء) و یا استفاده از کاندوم‌های مخصوص فاقد مواد کُشنده‌ی اسپرم در ظرف استریل که توسط آزمایشگاه در اختیار مرد قرار می‌گیرد جمع‌آوری گردد. نمونه باید تازه بوده و حتی الامکان در محل آزمایشگاه تهیه شود. نمونه‌ی اسپرم در آزمایشگاه به روش شستشو با مواد خاص از مایع منی جدا شده و آماده‌ی تزریق می‌گردد.
سپس با استفاده از یک لوله‌ی پلاستیکی نازک به نام کاتتر، اسپرم‌ها بدرون رحم تزریق می‌گردند. پس از انجام آی یو آی نیازی به بستری کردن بیمار وجود ندارد اما اکثر پزشکان ۳۰ الی ۶۰ دقیقه بیمار را روی تخت بی حرکت می‌خوابانند. بیمار نیازی به استراحت مطلق ندارد و می‌تواند کارهای عادی و روزمر‌ی خود را ادامه دهد. دو هفته پس از عمل IUI آزمایش تست بارداری انجام شده و نتیجه‌ی عمل مشخص می‌گردد.
مانند باریک و بلند) به داخل رحم خانم منتقل می‌شوند. یک تا دو ساعت پس از انتقال خانم مرخص می‌شود و باید منتظر ماند تا جنین مراحل لانه‌گزینی در رحم را طی کند. ده تا دوازده روز پس از انتقال، با انجام آزمایش بتا ( تست BHCG) می‌توان فهمید که آیا بارداری رخ داده است یا نه. در این مدت نیازی به استراحت مطلق نیست، فقط باید از فعالیت سخت و سنگین پرهیز کرد و استرس را از خود دور کرد.

میزان موفقیت در تلقیح داخل رحمی IUI :

لقاح مصنوعی به روش‌های مختلفی انجام می‌شود و تفاوت این روش‌ها به دلیل تفاوت در انجام هریک از مراحل بالاست. میزان موفقیت تلقیح داخل رحمی آی یو آی (IUI) به عوامل مختلفی از جمله سن زوجین و نیز درجه سلامت تولید مثلی آنها رابطه مستقیمی دارد.میزان باروری زنان با افزایش سن کاهش می‌یابد. هر چه سن کمتری داشته باشید احتمال موفقیت بیشتر خواهد بود.
پزشک به بیمار توصیه خواهد کرد که برای اطمینان بیشتر حدود دو هفته پس از نتیجه آزمایش خودش در خانه از کیت استفاده کند. کیت در تشخیص هورمون های بارداری بعد از لقاح حساس تر و دقیق تر است. اگر بارداری صورت نگرفته باشد، زن می تواند IUI را دوباره امتحان کند. غالباً برای افزایش احتمال بارداری، از همان روش درمانی به مدت سه تا شش ماه استفاده می شود.
در چرخه هایی که داروهای باروری و لقاح داخل رحمی آی یو آی با هم ترکیب شده اند، میزان موفقیت در بارداری می تواند به 20٪ برسد.

میزان موفقیت تلقیح داخل رحمی اسپرم آی یو آی (IUI) بسته به علت ناباروری و سن زن متفاوت خواهد بود، اما به طور کلی ممکن است این گونه باشد.

  • 7٪ برای عامل آندومتریوز
  • 1٪ برای ناباروری بدون علت و توجیح نشده
  • 6٪ برای ناباروری عامل گردنی
  • 7/41 درصد در مورد ناباروری ناشی از مرد
  • 4٪ برای مشکلات تخمک گذاری (آنولاسیون )
  • 4٪ برای تحرک اسپرم ضعیف(استنوسپرمی )
  • 6٪ برای کمبود کمتر از 20 میلیون اسپرم در میلی لیتر (الیگوسپرمی)

تحقیقات نشان داده در زوج‌هایی که علت ناباروری آنها نامشخص است، احتمال موفقیت هر دورۀ طبیعی آی یو آی، حدود ۴ تا ۵ درصد است و در صورت استفاده از داروهای باروری، احتمال باردار شدن به حدود ۱۵ درصد افزایش پیدا می‌کند. با توجه به علت ناباروری، ممکن است قبل از باردار شدن، سه یا چهار دوره iui برای یک زن انجام شود و پس از آن پزشک ممکن است سایر روش‌های کمک‌باروری مانند روش ivf را امتحان کند.

دیدگاهتان را بنویسید

توجه: نظرات در وب سایت منعکس کننده دیدگاه نویسندگان آنها است، و نه لزوما دیدگاه های پورتال وب سایت کتابفروشی. درخواست شده است که از توهین ها، سوگند و بیان عرفانی خودداری شود. ما حق حذف هر گونه نظر بدون توضیحات اطلاع رسانی.

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی علامتگذاری شده اند با *